Ik heb verdriet

daar stond ik dan, verbijsterd voor mij uitstarend en met een dikke traan die bevroren is door de ijskoude winter
al zwaaiend naar hen en ik probeer te lachen
maar dat lukt zelfs niet
mijn benen begaven het en ik lag daar
te wachten tot iemand zou zien dat ik daar als onschuldig kind liggend op de straat en wenend als een baby
daar lag ik en lag ik
te wachten en te wachten
tot iemand me zou zien
waarom ze me verlaten hadden weet ik niet
maar terugkeren daar was vast en zeker geen sprake van.