Onbestaand, geboren kind

Onbestaand geboren uit het niets
verder gaand in iets bestaand
voortgedreven door de wind
hoorde ik het geluid van stilte
of was het toch het kind
ontkomen aan bevroren kilte

Kinderlijk gezicht vol onschuld
schuldig bevonden zonder geduld
de wereld keek zonder echt te zien
en werd de waarheid zelfs misschien
in tijd werd ik verlicht genoemd
door anderen tot eeuwigheid gedoemd

Scheuren in mij werden door uw cement gevoegd
en bekeken met gewogen hemels perspectief
waarna mijn ziel na herhaaldelijk herijken,
door sterrenschijnsel verlicht
zich eeuwig mag verrijken
met u die mij heeft lief
en een wonder heeft verricht

Het kind dat na verwerken van verdriet
in de winternacht vogels zingen liet
mij deed ervaren en voelen zonder pijn
en dat na herhaald ontmoeten
ijkpunt werd van mijn herboren zijn

Richt nu mijn aandacht op uw zuiver licht
voor donker nooit gezwicht
steeds vaker het ervaren van geluk
en als mijn ziel dan overgaat voelt
alsof ik in de hemel bloemen pluk