Tennisbal
Niemand weet hoe je bent geboren
hoe je aan je kleur gekomen bent
Zonder ogen, mond en oren
in die ronde vorm, zonder begin of end
Je woont met broers of zussen samen
in een lange ronde bus
zonder deuren en zonder ramen
wel wat krap, maar misschien toch knus
En dan rol je opeens naar buiten
omdat iemand je eruit laat
Je oren beginnen er van te tuiten
wanneer hij je van links naar rechts slaat
Hij laat je stuiten en met spin draaien
en geeft je dan een harde slag
zelfs met een wind, die hard kan waaien
eindigt het winnende punt met een lach
Moegestreden en dolgedraaid
word je weer in die lange, ronde bus gedaan
Nee, het talent komt niet aangewaaid
maar je voelt je wel voldaan
Reacties op ‘Tennisbal’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!