vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Schelden
Schelden...
Schelden doet niet zeer,
Moet er eigenlijk om lachen elke keer,
Dat iemand zegt: verlaag je niet tot een kind,
Maar dat van zichzelf minder erg vind.
Zonder eerst van te voren,
Het verhaal van een andere kant te horen,
Zonder een beetje geduld,
Krijg je zomaar de schuld.
Om later weer een sorry te ontvangen voor dat gedrag,
Dát is iets waar ik eigenlijk om lach.
Ik denk maar zo: die mensen zijn niet volwassen,
Vind ze eigenlijk niet zo bij me passen,
En vind het meer een gebrek,
Als je meteen begint met een grote bek.
Reacties op ‘Schelden’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!