De innerlijke zelfstrijd

Het strijden tegen de principes van de maatschappij,
Dat is niks voor mensen zoals wij.

De acceptatie van het algemene goed,
Is wat menigeen doet.

Zonder het besef van de unieke mens,
Want er is maar één wens.

Kijkend naar de wereld van weleer,
Legt een ieder zich vaak bij één ding neer.

In welk hokje wil ik mijzelf positioneren,
En als het kan nooit meer uit terugkeren.

Jezelf aanpassen aan de omgeving die je ziet,
En de eigen waarden gaan teniet.

Wie niet past die bestaat niet,
Er is eigenlijk niemand die hem ziet.

Soms wordt het innerlijke oog geopenbaard,
Ziet men dat uniekheid blijft bespaard.

Het unieke en eigenzinnige van de mens wordt onderdrukt,
En zijn wij alleen maar een maatschappelijk product.

Vaak wint het verstand het van het kloppende hart,
En wordt de eigen wil getart.

Zien wij de enige opportuniteit die bestaat zonder schroom,
We gaan gewoon weer mee met de stroom.