depression

Dagen vol tranen,
de dagen vol met pijn.
Weet niet waar te beginnen,
Ik ben het zat om zo te zijn.

De pijn in mijn hart,
en de vermoeidheid in mijn lijf.
Ik weet niet hoe het verder moet,
zal later alles anders zijn?

Me armen vol krassen,
me benen vol bloed.
Ik kijk alleen nog in de spiegel,
maar zie niet heo het anders moet.

Probeer me op te rapen,
maar alles word teveel.
Soms zou ik alleen maar willen slapen,
zorgen dat al mijn wonden heelt.

Als ik naar buiten kijk,
en zie de zonneschijnt.
Ik probeer het te raken,
maar alle warmte verdwijnt.

De dagen met regen,
wil ik naar buiten.
De kou voelen van het leven,
kunnen huilen met tuiten.

Waarom is het leven,
soms zo hard en vol pijn.
Soms zou ik even willen,
alleen te kunnen zijn.