Lumen est quod numquam exstínguetur.

Tecum dúce me hac nocte,
ubi musica ést et homines,
qui iuvenes et laeti súnt !!
Dum curru tuo véhimur,
cúpo numquam numquam domum redíre,
quia nulla plus ést mihí.
Tecum dúce me hac nocte,
quia cúpo homines spectáre et
cúpo luminibus animári !!
Age, nóli me depónere domi,
quia domus non mea ést, sed sua,
et ei me ingratum hábent !!
Si bistruis-omnibus
concúrrat in nos,
a tua parte moritúrum
sic divinum me videátur. .
Si plaustrum praegrave
nos e mundo erípiat,
a tua parte moritúrum,
áge, commodum et privilegium sínt mihí.
Tecum dúce me hac nocte,
o, dúce me quovis, nil réfert !!
Et in obscuráto iano
cogitávi: "Dea mea, tandem fortuna meo ést !!"
sed tum angore novo cáptus
non pótui rogáre.
Tecum dúce me hac nocte,
o, dúce me quovis, nil réfert !!
Solum uterque nostrum in tuo curru.
Cúpo numquam numquam domum redíre,
quia nulla ést mihí,
nulla ést mihí.
Lumen ést quod numquam exstínguetur.
Lumen ést quod numquam exstínguetur . . .

Translation into Latin by: 白狐

Original lyrics written by Stephen Patrick Morrissey.
[There is a light that never goes out.]

The verbs have stresses and míhi in certain instances changes
its stress into mihí, so I signified that too.

I don't think there were any "underpasses" in Roman times,
so I came up with the closest thing to it >
ianus = roofed-in part of a street.