Gisteren, alweer 2 jaar geleden.

Alweer 2 jaar geleden, jou aller eerste theorieles.
Ik heb je ontmoet, bijzonder als je het mij vraagt.
Het klikte tussen ons, compleet verrast.
Hoeveel er verder kwam, dat toekomst draagt.

Had jij het gedacht, eerlijkheid komt het verst.
Ik had dingen verwacht van theorie, feitelijk slagen.
Maar zo’n contact, gewoonlijk niet vanzelfsprekend.
Ik ben er super blij mee, hartelijk om jou bij me te dragen.

Jij hebt je bewezen, interesse getoond.
Kort daarna kwam die echte klik, jij had mij bereikt.
Ik was klaar met al die geintjes, kinderliefde was het niet.
En allebei kregen we die stap, liefde dat goed lijkt.

Het was misschien abrupt, maar maanden zijn verstreken.
Ik weet nog hoe het ging, nooit zou ik dat vergeten.
En inmiddels ons contact, ook weer 2 jaar aan de gang.
Ongelofelijk de tijd vliegt, prachtig dat mag je weten.

Ik herinner mij dingen, qua gesprekken van ons.
En de liefde eveneens, realiseer je hoe speciaal het eigenlijk is.
Ik spreek vanuit mijn gevoel, sommige dingen krijgen extra’s.
En die compenseren weer, toch want sommige dingen gaan mis.

En waar er auto’s reden, uitwijkend voor de fietsers zonder licht.
Daar was ook iets positiefs, veiligheid van de bestuurder en oplettendheid.
Dat was alleen wel positief, wil jij snappen wat ik bedoel te zeggen.
Sta sterk en geloof, x op keer probeer ik te laten zien ik wil je niet kwijt.

Alle keren denk ik terug en besef, IJskoude blikken en een dikke knuffel.
Realiseer ook dat gedoe, zekerheid door een liefdevolle menende zoen.
Juist dat wat wij samen allemaal al hebben beleefd en gaan beleven,
Als je mij vraagt, sommige dingen wil ik eigenlijk ook alleen met jou doen.
Nu en in de toekomst