vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Verborgen angst
Ik was alleen.
Het regende in mijn hoofd.
Mijn hoofd is leeg.
Ik ben in de hemel.
Ik heb nooit gedroomd.
Zou niet weten waarover.
Alles wordt beter.
Er is hoop.
Opgesloten in mezelf.
Nu barst ik open.
Toch blijft er altijd wat angst in me zitten.
Ingezonden door
Verwijderde gebruiker
Geplaatst op
31-01-2015
Over dit gedicht
Zie foto. Het is een stiftgedicht
Foto's
Geef uw waardering
Op basis van 2 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Angst EenzaamheidReacties op ‘Verborgen angst’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!