Het gezicht

Ik kijk in het licht,
en ik zie opeens een gezicht.
Het gezicht probeert mij iets te vertellen,
alleen hij kan het niet spellen.
En als ik dan iets zeg,
is ie opeens weer weg.
Het blijft me maar achtervolgen,
dag naar dag,
jaar naar jaar.
En dan is ie er opeens weer,
ik word bang steeds maar meer.
Ik wil dan zeggen dat het me spijt,
maar dan ben ik hem weer kwijt.