Een vaarwel van hartjes

ik wierp met zand
bloemen naar de hemel
zij waaierden uit op de wind
ik ving hun blaadjes als kind

gaf ze water met zee
maar ze wilden niet bloeien
zij schuimden verdriet
en de vloed nam ze mee

heb met schelpen
een vaarwel van hartjes gelegd
en tegen mezelf gezegd morgen
ben ik er weer maar dan bij eb


wil melker
11/03/2015
www.wilmelkerrafels.deds.nl