Ik wil je zeggen.

Maar weetje wat, fackit, ik kan het niet meer.
Ik wil je zoveel vertellen dat ik nog steeds probeer.
En dat ik je never van mijn leven los laat.

Ik wil je zeggen dat de band die we hadden perfect was,
Jij degene was, die de pijn in mijn ogen las!
Ik wil je zeggen dat ik alles geloofde wat je zei,
jij mij de vertrouwen gaf, je was er altijd bij!
En alles er voor over heb om dat te kunnen redden.

Ik wil zeggen, dat problemen me niet kunnen schelen.
Me inspiratie niet op is, want door jou zijn het er vele!
Ik geloofde erin dat ik je never nooit kwijt zou raken.
Als ik er nu over na denk, loop ik me alleen maar gek te maken!

Ik kijk je aan, en wil je zeggen dat het goed zit.
Maar val stil, je weet zelf ook wel dat dit beroerd is.
Ik wil niet loslaten wat ik die tijd had.
Maar ik kan ook niet vasthouden wat me nu door blikken altijd afkapt!

Ik klap dicht en heb geen boodschap meer over dus fack it.
Breng het aan het daglicht vertel me eens wat je dwars zit.
Ben ik te hard of te bitter of ben je bang voor een andere dip.
Of wil je eerst even wachten en shit.

Ik ben geen one minute woman je hebt je kans gekregen.
Je hebt veel van me ontvangen, heel me leven en alle gedichten aan je gegeven!
Niet eens een bedankje voor het begin dat je in de klas kwam, ik je motivatie gaf want je was te verlegen!
Gaf al mijn inspiratie om jou op je gemak te laten voelen,
ik jou voor een blunder wilde behoeden!

En na verloop van tijd besloten om me op te geven,
over te dragen aan een ander,
na alles wat ik vertelde over mijn leven.
Je niet wist of je me nog moest geloven,
ik op dat moment mezelf wel van het leven kon beroven!

Jezus, hoe kon je dat doen.
Je had en hebt het zelf misschien niet door, maar je wilt niet weten hoe dat voelt.
Gebruik een zakdoek of 80 haat het dat ik nog steeds tranen laat om een dame.
Waaraan ik niks meer kan doen.

Je zal een keuze moeten maken maar ik blijf niet wachten.
Je kan me zolang aankijken als je wilt, maar vertel dan meteen je gedachten!
Ik blijf niet achter, met lege handen, dat zowiezo niet ik ga ondertussen verder.
En het liefst met jou verhaal maar anders is het niet anders.
ik geef om je maar ik haat de manier hoe je handelt.

Gebruik is je verstand en zeg me wat je wilt van me.
Als je probeert kan er misschien nog wat veranderen.
Ik geef je wat je verdiend ik zie het probleem hier niet.
Ik vraag een beetje van je maar je geeft zelfs dat beetje niet.

1, ik wil je eerlijkheid of 2 verdedig jezelf niet.
Maar niet de 3 waarbij je me negatief aan kijkt, blijf niet hangen in de tijd.
Ik heb nog steeds even veel verdriet en dat is nog steeds even vertyfd
Dan wil ik tegen je praten als ik je zie, dan krijg ik kloppingen en dat weet ik het ineens niet, wat houd mij nou nog steeds tegen bij die griet.

En nu weet ik dus niet meer wat ik wil.
Ik wil goede tijden herinneren maar de slechte die zijn er te veel.
Er zijn te veel tegenslagen die we meemaakte.
En hoe goed het ook is met jou, ik weet dat het je blijft raken.

Nu zijn we 7 jaar later, je bent me duidelijk niet vergeten.
Nog steeds niet open staan om me aan te spreken.
Maar wie heeft mij verteld dat ik naar anderen moest?!
Het is gewoon puur je gedrag wat je veranderen moet.

Het fack it gevoel waar ik nu al een tijdje mee rondliep
Word groter en sterker dus maar dat wil ik niet!
Ik heb genoten van je maar ik krijg geen hoogte van je.
Bijna alles geprobeerd, heb nog steeds het gedicht van je.
Heb jij ze nog van mij, of zijn ze allemaal verbrand,
of ben je ze vergeten net als onze sterke band.

Geef me de tijd en je ziet me geluk zaaien.
dankzij jou, weet ik hoe het is om door te draaien.
Maar ook om te zingen met het diepst van me hart,
wie het laatst lacht die lacht het hardst.
En ik geef nog steeds om je maar daarvoor is het schijnbaar te laat.
Ik haat het om te moeten missen wat ik haat!