On ice

Naakt en gedoornd staat de winterse rozentak horizontaal
zwart in tegenlicht, geduldig wachtend niet verbaal.
Onheilspellende prikkeldaad in donker dreigend landschap,
symbool in grijs en zwart, verborgen gramschap.
Op de scherpe doornen is de sneeuw vervormd tot ijs

Schitterend als glas, structuur in glinsterend grijs,
vormt rechtopstaande, oplichtende fictieve figuren.
Door de natuur geboetseerde sprankelende sculpturen.
Ik kijk verwonderd, mijn fantasie slaat op hol
en word meegesleurd in een vat emotie overvol

van beelden uit Gaza en creatieve creaturen uit Palestina.
Oorlog en vrede vechten een lange wrede pagina
in de troosteloze agressie van het menselijk ras.
Ik droom een nieuw jaar wensend dat er vriendschap was
in plaats van het voortdurende eigen gelijk