vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
tenerife 2
De wind waait hard,
martelt golven op de rotsen
tot wit schuim.
Lavabruin wanstaltig gestold
bouwt fantasiefiguren.
Februarizon brandt op obese lijven,
vadsig aan het hemelsblauwe water,
pinten drinken, kinderen bekijven
als de gekke preek van een pater.
Tenerife Canarische Koningin.
Ik heb mijn hart verloren…
door de zon ben ik herboren,
verhaal met een nieuw begin.
Hoog op Rocha Rosas
180 graden gezicht.
Lichaam en geest opgeladen,
ik heb niks gemist!
Reacties op ‘tenerife 2’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!