vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Noodkreet
De angst stroomt door mijn aders,
Mijn boze dromen worden waar,
Vastgeketend aan de grond,
Ik stond erbij en ik keek ernaar.
Langzaam voel ik alles vallen,
Woede, haat, pijn en verdriet,
Langzaam zak jij naar de afgrond,
Ik wil je helpen maar het lukt me niet.
Je zal jezelf omhoog moeten trekken,
Want dit leven heb jij niet verdient,
Mijn hart huilt dikke tranen,
Ik zie de pijn van een goede vriend.
De moed zakt in mn schoenen,
Dapper luid ik nog eenmaal een kreet,
Dit kan zo echt niet langer!!
Van een goede vriend die het niet meer weet.
Reacties op ‘Noodkreet’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!