Everyday I miss you more
Hoe kan ik ooit mijn leven vieren
Terwijl jij er nooit meer bent
En al is het al de derde keer
Ik ben het nog altijd niet gewent
Elke heimwee ontkennend
Kom ik lachend de dag wel door
Maar alles is zo stil en leeg
Sinds dat ik jou verloor
Dat ik ouder mag worden
Terwijl jij altijd jong zal blijven
Is met niets te rechtvaardigen
Met geen woorden te beschrijven
Maar nog erger was jouw geboortedag
Wat een mooie dag had moeten zijn
Was een dag van pijnlijk gemis
Ieder zwijgend in zijn eigen pijn
En dan die ene dag er nog achteraan
Maakt deze maand zo zwaar
Onbegrijpelijk dat je nooit meer terug komt
Je was hier nog lang niet klaar
Altijd zal ik door blijven gaan
Want ik weet, opgeven is geen optie
Al gaan de tijden steeds verder van je vandaan
Ik leef voort in de hoop dat ik je ooit weer zie
Elk gevoel verwijderd in de leegte van mijn hart
Doet het nog steeds verschrikkelijk veel zeer
En al zeggen ze dat de tijd het beter maakt
Ik mis je elke dag een beetje meer
Reacties op ‘Everyday I miss you more’
-
Wauw, wat een sterk en krachtig gedicht. je verdriet en pijn druipt ervan af mijn belevenis is dat wanneer er iemand overlijdt, de pijn niet minder wordt. ik merkte erg dat doordat ik verder ging met de dagelijkse dingen het steeds minder al je aandacht in bezit gaat nemen. de pijn wordt niet minder maar t verschuift gewoon wat verder naar achter, een laag die er altijd wel blijft zitten.. veel sterkte..
Ik dicht - 15-04-2015 om 18:50