matisair

Omsloten door helwitte muren,
blauw alleen vanboven,
zonder lichten te doven
noch geluid van de buren.

De hitte van de zon
weerkaatst driedimensioneel,
een besloten schouwtoneel
verborgen in een ton.

Hij kijkt smachtend naar boven
gevangen in zijn eigen ik,
als wil hij de Goden loven,

maar die geven geen kik.
Het is voer voor filosofen,
zijn leven is een muisklik