vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Traan
Traan ontspringt waar de ziel zich verschuilt
Water baant zich een weg, het lichaam huilt
Algeheel afhankelijk van z'n zwaartekracht
Aangekomen op de lippen, zoutig en zacht
Langzaam stervend op een schouderblad
Fijn gevoel, warmte langs het wandelpad
Traan verdampt, geen sporen nagelaten
Weinig woorden, met sprekende ogen praten
Elkaar omarmen en mooie dingen wensen
Emoties blijven tonen, gelukkige mensen!
Reacties op ‘Traan’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!