1001 Gedichten

1001 gedichten

Zet ook uw gedichten op 1001Gedichten.nl

Heeft u nog geen account? Meld u gratis aan!

Print dit gedicht
vorige gedicht

Moeder

Al het jouwe sneed door mijn vermoeide vlees.
De liefde sijpelde uit al wat ik nog dacht te zijn.
Verwerend schreeuwde, scheurde en schold ik, maar ik werd enkel hees.
Dieper kon jij niet voelen, dieper dan mijn barre pijn.

Want ik ben een ruwbouw zonder plan.
Nog maar pril zoekend naar het eeuwige vertier.
Ik ben zwaar, ik weeg door, zeg wat niemand kan.
Toch zak ik als enige boeter weg van hier.

Moeder, ik wil u omhelzen en beminnen.
De dagen vooruit trekken, rennen naar het licht.
Maar het zwart zwelgt van mijn bloed binnen.
Mijn hart verhongert en duister wordt mijn zicht.

vorige gedicht
Toevoegen aan favorieten

Ingezonden door

Geplaatst op

Geef uw waardering

Op basis van 7 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.

Social Media

Tags

Duister Hart Liefde Moeder Pijn Zwart

Reacties op ‘Moeder’

Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!

Reageren

We gebruiken uw gegevens alleen om te reageren op uw bericht. Meer info leest u in onze Privacy & Cookie Policy.

Wilt u direct kunnen reageren zonder elke keer naam en e-mailadres in te voeren? Meld u hier aan voor een account!

Moeder