vorige gedicht
vorige gedicht
Te vroeg
De klok die even stilstaat.
Het leven dat gewoon aan je voorbijgaat.
Te laat op de trein gesprongen.
Te vroeg de laatste noten gezongen.
Geen tijd meer voor de rem,
het laatste woord gevormd door je stem.
Geen tijd meer om je hart te vullen,
dromen in daden te onthullen.
Veel te lang op je rug gelegen.
Je ziel te vroeg naar de hemel gestegen.
Reacties op ‘Te vroeg’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!