Spoor van emotie

Vonken schieten op
onder mijn huid.
De hele tijd ijskoud.
Ik durf niet meer te ademen.
Ergens zie ik
een druppeltje bloed...
Ik hoor geen stemmen.
Ik lijk leeg en verlaten.
Ik wil slapen en weer dromen
maar het lukt me niet...
Hoe hard ik ook mijn best doe
om mijn oude dromen
opnieuw op te roepen,
ze komen niet meer.
Ik wil weg.
Ik ben alleen in de verlatenheid
van de nacht.
Ik zit hier opgesloten.
Ik heb iedere seconde
van deze eindeloze nacht
bewust meegemaakt.
Ik ben kapot
en barst in tranen uit.
Een spoor van emotie.