dat kleine meisje in mij..

mensen kennen mij als de grote stoere meid
maar niemand die kent het kleine stille meisje in mij
ik kan het niet ontkennen, ik ben het allebei..
ik ben een grote, en een stille meid, maar wie wil ik zijn?
ik ben persoonlijk gespleten, me hoop is verdwenen
me ogen zijn nog open maar van binnen overleden
ik loop op het randje, wie duwt me naar beneden?
wie vangt mij nog op? wie geeft mij nog reden?
te leven en mij te laten zijn wie ik ben
ik weet dat ik besta, want ik heb pijn als een mens..
me pijn is me kracht en me tranen zijn me brandstof..
altijd pijn, altijd tranen, daarom klopt me hart nog..
ik weet nog wat me hart zocht, ik kon het niet verdragen
de dagen, de weken, jaren bleef ik vragen..
vragend.. waar is het begonnen met de pijn..
opgegroeit tot een vrouw toch huilt het kleine meisje in mij..