Het Quantenbewustzijn.

Uit ‘Het Absurdistisch Universum’

Op de diepste overtuiging van de zee
dreef hij en werd door haar golven gewiegd
over van die baren die van heel ver komen.
Als al vergeten zijn huis, zijn kerk met haar paden
bleef hij toch volharden en was zonder weten
in het gezelschap dat daar keek met hem mee.

Op de dag dat hij besloot de waanzin te drinken
bleken zij allemaal naast hem te staan staren
naar de veldlijnen die zich voor ieder kromden
en besefte hij de kleinheid waarvoor zij stonden
zoals hij altijd de gelatenheid had gekoesterd
voor hen die beter thuis bleven waar zij waren

Was het al niet Schendel’s Waterman
waarboven liefdevol het zachte water sloot
na te hebben gedaan wat een mens zoal doet
is het niet beter blind te blijven zoeken
door tegen de tocht te tasten naar het licht
dan te lopen als een schaap in een beelden stoet.

Guido van Geel