Nu ik zo eens aan het mijmeren ben
Nu ik zo eens aan het mijmeren ben
en ik van hier naar daar toe ren,
is er een patroon die ik herken,
vluchten voor mijn gedachtegang.
Als het ware gevoel dichterbij passeert,
voel ik mijn ziel die is bezeert,
wat heb ik nu eigenlijk geleerd,
dat ik vlucht voor mijn gedachtegang.
Maar ik weet die tijd komt ooit weer,
voor nu laat ik het maar gaan,
ook al doet het van binnen nog steeds zeer,
ik weet de ware inspiratie komt er aan.
Het is niet allemaal eenvoudig hoor,
als je wel eens een ideaal verloor,
weet je waarschijnlijk wel waarvoor,
ik vlucht voor mijn gedachtegang.
Ook al zet ik dapper door
en vind ik een groot gehoor,
in de muziek van een vrolijk koor,
waarin ik ontsnap aan mijn gedachtegang.
Het leven is intens en mooi,
ook al zie je dat niet altijd in,
ik hoef niet te leven in een glazen kooi,
ik ben vrij en krijg enorm veel zin,
om gedachteloos door te gaan,
omdat ik van het leven houd,
heel veel van dit leven houd.
Reacties op ‘Nu ik zo eens aan het mijmeren ben’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!