morgen op het water

morgen op het water

het is in de vroegte van de dag
daar hou ik van
zien hoe de morgen zich door de nevels vecht
naar het zonlicht
neus ogen oren
gespitst gesperd
zoals mijn hond
die mij roept
als een vreemde
mijn grint doet knerpen
het water droomt nog even
wil de geheimen van de nacht
nog niet naar buiten dragen
nog even je warmte vasthouden
het laken in de hals
dan breekt de aarde weer open
spuwen de fabrieken schaars geklede dagjesmensen
op vlonders en in boten
de futen duiken onder
slechts de brutaalste van de eenden
kloppen hen de zakken leeg
zoals de bootverhuurder en de bakker
maar nu nog even niet
nog even is het water van mij en de vogels
het omarmende groene water
leven en dood tegelijk
ik voel de dreiging onder me
angst
mijn botten tintelen van genot
uitgelatenheid
beide ken ik van dichtbij
een ver maar toch vertrouwd familielid
alsof ik huiswaarts keerde

als de nevels zijn vervlogen
keer ik om
naar mijn landhuis