Verdronken in verdriet
altijd als ik opsta in de morgen
Dan denk ik aan een jongen
Zelf ben ik geen meisje maar een jongen
Ik ben het zeker ik val op het zelfde geslacht
Ik stond weer op in de morgen
En dacht aan hem met veel aandacht
Ik sprak af met hem
Het was de beste dag van het jaar
Ik werd zot van zijn stem
Er is altijd wel een maar
Ik ben niet uit de kast
Een geheime relatie zag ik niet zitten
Dus zat ik vast
Ik moest dus mijn beslissing splitten
Ik koos voor een geheime relatie
Ik had het fout
Tussen ons kwam een grote spatie
Onze relatie werd niet oud
Hij had me bedrogen
En dat een week vol
Dat zag ik niet met mijn ogen
Hij was een echte drol
Ik was kapot gegaan uit verdriet
Ik was kapot gegaan uit woede
Dat zonder limiet
Wees maar op je goede
Ik kon mijn verdriet aan niemand vertellen
Want niemand wist mijn geheim
Zonder mijn tranen optetellen
Was er geen slijm
Ik verdrink in verdriet en pijn
Wat moet ik doen springen en wegvliegen misschien naar het eeuwige geluk?
Of verder afwachten in pijn en verdriet
Reacties op ‘Verdronken in verdriet ’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!