mistige vrije val

met een overwogen gevoel
nader ik stap voor stap mijn doel
met een kaartje voor rij twee
volg ik gedwee
de gang naar het avontuur
eerst de witte wieven op een muur
die verdwijnen in de mist
vragend of niemand zich vergist

de Baron
spreekt vanaf het balkon
over de duistere mijn
waar goudklompen zullen zijn

deuren gaan open
om naar mijn stoel te lopen
vastgeklemd op deze stoel
even geen gevoel
ga ik snel omhoog
kijkend naar de hemelboog

boven beland
hangend over de rand
staat de tijd even stil
iemand slaakt een gil
turend naar de mist beneden
val ik in het verleden
door de gang van een goudmijn
het gevoel vind ik wel fijn

uit de tunnel in de looping
die wel erg snel ging
geen idee van de snelheid
waarmee deze "trein" rijdt
ben ik al aan het eind
met nog maar een gedachte
GAAF
ik ga nog een keer

Groetjes,
Marill.