Wolken
Tussen hemel en aard,
Schimmen, grauw en grijs,
In stemming ontaard,
Als zinnen van de wijs.
Doelloos voortgedreven,
Door onzichtbare kracht,
In een zinloos streven,
Naar alles bedekkende macht.
Warrelend, en jagen,
Van einder tot einder voort,
Zonder af te vragen,
Wie hun klagen hoort.
Zwaar, en moe van ’t jachten,
Hangend, doelloos stil,
Alsof ze verwachten,
Wie hun tranen telleen wil.
Somber en gelaten,
Filterend ’t licht.
Alsof ze gevangen zaten,
Aan ’t einder van ’t zicht.
Kunnen slechts warmte weren.
Blijven door kou in stand.
Alsof ze vreugde keren,
Die sombere wolken bant.
Egbert Jan van der Scheer
Ingezonden door
Verwijderde gebruiker
Geplaatst op
04-02-2009
Over dit gedicht
Eeuwig pruilen en somberheid als geaardheid.
Geef uw waardering
Op basis van 7 stemmen krijgt dit gedicht 4 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Gelaten Klagen Somberheid WilloosheidReacties op ‘Wolken’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!