De achtbaan
Het gevoel van spanning, angst misschien wel pijn.
Dat word omgezet in moed, adrenaline een gevoel zo fijn.
Met moed stap ik in voor wat gaat komen.
De adrenaline laat ik nu door mijn lichaam stromen.
Weg angst, weg pijn.
Nog even kijk ik achterom.
Weg angst, weg pijn.
Ik kijk vooruit naar het moment.
Ik laat alles los, je bent wie je bent.
Ik laat me gaan door alle bochten en wegen.
Weg angst, weg pijn niets houd me tegen.
Als ik uitstap kan ik kiezen nog een keer een ritje of is het gedaan.
ik kies voor de veilige baan.
Het genieten ervan is nu nog niet de tijd .
Ik kies voor mijn eigen tot ik ben bevrijd.
Weg angst, weg pijn!
Nog even en je zult verleden zijn!
Ingezonden door
Geplaatst op
16-08-2015
Over dit gedicht
Mijn gevoel als een achtbaan
Foto's
Geef uw waardering
Op basis van 1 stemmen krijgt dit gedicht 1 van de 5 sterren.Social Media
Tags
VerwerkingReacties op ‘De achtbaan’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!