Eind
Ik ren
Weet dat ik moet rennen
Voordat de kou
Je hart bevroren heeft
Pijn helpt me
Het donker te
Bevechten
Sneller te zijn
Maar ik val
Je armen grijpen me
Laten me niet los
En ik zink weg
De warmte in gezogen
Naar je hart
Daar voel ik je
Dichtbij me
En de tijd staat stil
We zweven
Rode rivieren over
Je brengt me thuis
Maar je armen worden
Touwen die verstikkend
Mijn keel verstrikken
En ik schreeuw
Het donker overstemd
Mijn geluid
Ik zoek je
Maar ben alleen
Alleen maar vallen
Vallen in het donker
Terug de rivieren in
Weg van licht
Ik huil
Maar niemand hoort me
Ik sterf
Maar niemand voelt het
Reacties op ‘Eind’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!