vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
de komende eeuwigheid
ik staar naar de muur
vier naar links, tien omhoog
ken de getallen uit mijn hoofd
ze schreeuwen tegen me
ik doe alsof ik het niet hoor
ze hebben gelijk
ik duw de wereld weg
sluit hem op
ik ben mijn eigen universum
ik voel iets tegen mijn zij
ik besluit de komende eeuwigheid
geen woord nog klank te geven
Ingezonden door
Geplaatst op
17-08-2015
Over dit gedicht
Deze is voor mijn bundel
Geef uw waardering
Op basis van 2 stemmen krijgt dit gedicht 4 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Eenzaamheid Geweld Pesten Pijn ZwijgenReacties op ‘de komende eeuwigheid’
-
Als de schelp geopend wordt kunnen de mensen de mooie parel zien .. als hij gesloten blijft kan er niemand genieten van de schittering !
Stefaan Maene - 10-09-2015 om 09:49