Depressief door zichzelf
Mensen willen me niet meer zien
ik heb geen vrienden meer
teveel verdriet
sla mijn ogen neer
In de zetel zit ik voor me uit te staren
elke seconde, minuut, uur van de dag
erg is het te moeten verjaren
doodgaan is het enige wat ik nog mag
Niemand komt bij mij op bezoek
zoveel pijn heb ik in mijn leven
de hele dag zit ik in de hoek
zou het liever opgeven
Ik haat mezelf om wie ik ben
heb nog nooit iets goed gedaan
niemand vind het leuk dat men mij kent
waarom moet ik op deze wereld staan
Depressief
ben zo’n slecht mens
ik ben niet vriendelijk en lief
ken geen enkele grens
Heb die altijd overschreden
daarom joeg ik de mensen weg
ik heb al jaren zo geleden
dat is wat ik als laatste uitleg
© Raissa Derous
26 augustus 2015
www.raissa-schrijven.webnode.be
Ingezonden door
Geplaatst op
26-08-2015
Geef uw waardering
Op basis van 2 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Depressief Eenzaamheid VerdrietReacties op ‘Depressief door zichzelf’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!