Zwijgend weg

Vergeet het maar
dat ik jou de fatsoenlijke
bloem vond in het weiland
en dat ik je plukte op
een ontwarde dag.
Vergeet het maar
dat ik je beminde en
dat ik jou op een laks uur
nog graag zag.
Vergeet het maar dat ik
oppervlakkig in je huid snerpte
en dat ik je pijnigde
in een verloren hoek
vergeet maar ons triviaal
verhaal en de waanzin
in ons reeds uitgelezen boek.
Vergeet het maar
dat ik je ontdekte
en dat ik je zocht
in dit kermend planeet.
Vergeet het maar
al die grijze tranen en
het geluid tussen mijn
verliefde kreet.
Vergeet het maar
dit alles
dit alles wat het was gedaan.
Vergeet het maar
vergeet het want wij
wij hebben nooit bestaan...