vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Essentie
de nacht is gevallen in eenzame stilte
tinnitus vernietigt mijn zoeken naar rust
gedachtenwirwar doorkruist de kilte
alsof ik een bevroren lijk heb gekust
twijfelende klok met grote slinger
klopt mij onbeheerst van links naar rechts
ondanks mijn jeugd met lerende vinger
blijf ik haperen op onvoltooide schets
opnieuw en altijd weer herbeginnen
het echte volmaakte loopt voor mij uit
ik wil het grijpen om kunst te spinnen
maar blijf achter met mislukte buit
is wat ik nu zie alles wat er is
is het ware geluk een droom
is het leven alleen casinogekwis
of is het schizofrenenschroom
Reacties op ‘Essentie’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!