vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
zo vanzelfsprekend
haar lichaam, als de aarde,
waarop ik me begeef,
haar ogen, als de sterren,
waaronder ik nu leef,
haar handen, als de stillers
van intense pijn en wonden,
zoals de zonnestralen aarde,
van nature altijd vonden,
zo logisch als dat vissen,
leven in de zee,
zo natuurlijk zijn wij samen,
zo vanzelfsprekend zijn wij twee.
Reacties op ‘zo vanzelfsprekend’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!