Bladvulling

Drie triestige maanden, herfst komt het land ingewaaid
Ruige regen door de takken, bladeren weggemaaid
In de goot liggen lijken, ongelukkig neergekomen
Ellendig naar beneden getuimeld, het leven ontnomen.
Eervol doodgevallen, platgewalst, opengereten
Naamloos achtergelaten, tot de nerven opgevreten
Troosteloze blikken, binnenkort door de winter bedekt
Witkleurig ingepakt totdat de zon haar stralen strekt
In het gras, op straat, vastgekleefd op weg naar de riool
Nergens anders zoveel zwaargewonden op de dool
T‘ wordt buiten snel donker, ongezellig koud en kil
Iedereen zit achter z’n muren, op veel plaatsen is het stil
Groen wordt geel oranje en zelfs donkerrood
Nazomer, al een tijdje gaan slapen, maar nog niet dood
Elke boomsoort deelt vruchten die net zijn afgekraakt
Gras stopt met groeien, tot het in de lente opnieuw ontwaakt
Een kleurrijke periode, overschilderd door zwart en wit
Neergestreken bij de open haard, gesprekken nooit verhit