een onbewoond hoofd.

de titel schreeuwt tot nadenken, totdat ik niet meer weet.
de foto laat mij zien, een hoofd,zo onbewoond en leeg..

zijn wij nog iemand als onze herinneringen vervagen?
als ons gedrag zijn eigen zin doet?
en de emoties zijn vervaagd?

zijn wij nog mens als wij niet weten, hoe de wereld verder leeft?
ben ik nog ik, als ik vergeten ben hoe mijn liefste eigenlijk heet?

houd ik op om mens te zijn als de ziekte hersens vreet?
als mijn gedachten zijn vergeten wie ik ben en wat ik weet..

ben ik pas ik en jij pas jij als je je leven regelen kan?
maar jij en ik zijn toch ook wij, of denk je dat het zo niet kan?

ik ben ik, al ben ik wel gevallen..
in de handen van de mensen om mij heen.

laat me ik zijn, al ben ik anders
laat me schitteren in het mij zijn.
'k ben geen ziekte, ik ben geen leeghoofd.
mijn hoofd is echt niet onbewoond

ja, mijn hoofd word langzaam onverklaarbaar
maar tot de laatste snik onbewoond.