vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Nog steeds begrijp ik het niet
Binnen enkele minuten veranderde mijn gevoel.
Een angstige stilte die er viel,
die herinner ik me nog steeds.
Ze kwamen beneden,
ik zag het meteen.
Het was zo plotseling dat hen lach verdween.
Ik zag dat ze hun tranen door slikten en ze lachten lief.
Maar de lach was vals, negatief.
Opa's kanker was vast weer terug,
maar nee ik was te vlug.
Ik was te snel,
ik had het verkeerd.
Jij was dood,
ik heb het geprobeerd,
geprobeerd te begrijpen.
Maar het is me niet gelukt,
nu nog steeds niet.
Sorry...
Reacties op ‘Nog steeds begrijp ik het niet’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!