Het leven
Intense pijn
diep vanbinnen
het voelt hels en niet te verdragen
alsof messen in je hart zagen
ik huil ik schreeuw
niemand hoort mij
ik huil ik schreeuw
niemand ziet mij
ik sta op een bergtop die reikt tot in het heelal
bijna hoog aan de hemel raken mijn vingers de sterren aan
een oorverdovende knal
zie ik mijzelf daar op die bergtop staan
ik wil verder maar durf niet goed
ik wil verder maar weet niet hoe het moet
als ik omlaag kijk zie ik een zwart gat
als ik omhoog kijk zie ik een warme zon
ik wou dat ik vliegen kon
dan raakte ik de zon aan voor wat warmte en wat licht
dan tekende ik een lach op mijn verbitterde gezicht
dan hoor ik de zachte wind door mijn haren waaien
dan voel ik een hand over mijn hoofd aaien
het gevoel van onvoorwaardelijke liefde voor mij
en dat maakt mij heel diep vanbinnen intens blij
het leven is mij gegeven
de poort naar het geluk staat open
ik hoef alleen maar rustig aan verder te lopen
op mijn levenspad dat leidt naar pijn en geluk
met levenslessen gaat een leven niet stuk
leven is de zon zien en voelen
zelf het goede aan te raken
en in beweging te krijgen
niet blijven stilstaan en zwijgen
geniet van het leven
dat is jouw gegeven
Ingezonden door
Geplaatst op
21-10-2015
Over dit gedicht
Als mens en als coach/trainer schrijf ik teksten om mensen van jong tot oud, te inspireren, positief te raken, ter bewustwording, herkenning en vanuit empathie.
Geef uw waardering
Op basis van 4 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
LevenReacties op ‘Het leven’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!