Ik eerst.
Ik eerst
ik eerst
zei de gek' en hij spreidde
zijn neusvleugels
zodat er niemand meer langs kon
en zij
zij lachte haar tanden wit
voor de bakker van haar herinnering
en het broodsbed
dat zij van hem leerde
ook de groene vingers
van de bloemenkoopman
hadden haar bossen bijeen gegaard
ik eerst
zei de gek
en zij spitste haar tepels
zodat zij iedereen weg kon duwen.
en hij
hij schreide stenen druppels
voor de studente uit zijn jeugd
en het boek
dat zij hem deed lezen
ook de koude handen
van de kerk
hadden zijn landschap bevroren
ik eerst
zei de gek
en hij kloofde zijn nagels
zodat hij zijn woorden kon scherpen
en zij
zij pompte haar voeten
om vluchtig te kunnen zijn
als ze dat wilde
ook verliet zij het veld
dat zijn gras bevolkte
ik eerst
zei de gek
en zij
zij opende haar brede lippen
voor het kind van haar verbeelding
ik eerst
zei het kind
het sperde zijn tanden
en verslond hen beide
Ingezonden door
Geplaatst op
21-10-2015
Over dit gedicht
ieder leeft steeds meer voor zichzelf
Geef uw waardering
Op basis van 4 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Egoisme Eigenwereld SteedsmeerReacties op ‘Ik eerst. ’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!