Een innige mortale kus

ik ben je niet vergeten
al sinds mijn geboorte
heb ik jou op mijn geweten

jaren ben je weggebleven
af en toe wat schaduw of
het grauw en wit van een gezicht

maar de laatste tijd
maak jij toch min of meer een
ongepaste inbreuk op mijn leven

waar cultuur haar mooiste
kanten toont zie ik jouw hand
die vergankelijkheid beloont

jij oogst volop natuur
en zeist naar hartenlust
met een innige mortale kus

nog spelen wij quitte
gunnen toeval een vrij spel
ik leef mijn hemel en jij vindt mij wel


wil melker
26/10/2015
www.wilmelkerrafels.deds.nl