Faalangst
Voor een presentatie denk ik altijd na.
Over hoe ik me voel en hoe ik in het leven sta.
Voor ik begin wordt ik langzaam bang.
Dan heb ik mijn zenuwen niet meer in bedwang.
Ik ben dan bang om te falen,
En dat ze me alleen maar willen neerhalen.
Het wordt langzaam chaos in mijn hoofd.
Daar sta ik dan, helemaal verdoofd.
De stemmen op de achtergrond worden langzaam vaag
Ik hoop dat ik er deze keer wel in slaag.
Denk niet na en ga er voor.
Dat zijn de woorden die ik telkens weer hoor.
Langzaam loop ik naar het bord
En denk alleen doe het voor een goed rapport.
Ik tel tot 10 en ga er staan.
Als ik nu begin kan ik er snel weer vandaan.
Ik kijk nog 1 keer om me heen.
en weet het zeker, zij helpen mij er doorheen.
Ingezonden door
Geplaatst op
28-10-2015
Geef uw waardering
Op basis van 8 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Angst Falen PresenterenReacties op ‘Faalangst’
-
Mooi, mischien een grappig einde gewilt, maar voor de rest goed. 5:5
Verwijderde gebruiker - 29-01-2019 om 20:35