Mijn allerbeste verdriet

Ik adoreer het verdriet
we kennen mekaar
sinds we klein waren.
Ik ontdekte haar eerst
zij wou mij niet leren kennen
ze raadde me aan
toen ze nog in een klein doosje zat
het geluk te ontmoeten
maar ik vond het verdriet
interessanter...
Het verdriet heeft een vage kleur
net als mijn gezicht
dat ik in de spiegel niet herken.
Ik streel haar en hou haar hand vast
heel mijn leven lang
ze is vastgeklemd in me
af en toe schenkt ze me wat tranen
ze toont me wat ze offert aan mensen
die haar liefhebben.
Ze loopt altijd in me
ik voel haar
en heb haar lief
want zonder haar
zonder mijn verdriet
bestaat er in mijn hart
geen poëzie.