Alleen
Zou je alles weten,
Alles een begrip?
Je zult zoveel vergeten.
Het leven is een egotrip.
Kun je helpen als je niet weet?
Kun je anderen tot steun zijn?
Wat blijft als je vergeet,
Andermans moeite en pijn?
Wat doe je als je ziet,
Leed, de ander aangedaan?
Alleen kun je het niet.
In de massa wordt je niet verstaan.
We komen niet op voor elkander.
Geven de meerderheid de schuld.
Maar, zijn even schuldig als die ander.
Die zijn zakken tenkoste van een ander vult.
Wat kunnen wij alleen?
We worden door samenleving genegeerd.
Aan “goede doelen†doet niet één.
Dat is ons in de samenleving wel geleerd.
De éénling ziet en zwijgt.
Is bang voor spot en gevaar,
Waar iedereen zijn fouten rijgt,
Als één mislukking aan elkaar.
Men zÃet de onderdrukking en pijn,
Die volkeren zoveel doet ontberen.
Men houdt zich angstig, stil en klein,
Om aandacht op goede wil te weren!
Maar, als de onderdrukte naar ons kijkt
En vraagt;â€Waarom heb jij niet geholpen?â€
Is ’t of onze schijnrust wijkt.
Voelen we ons onder schuld bedolven!
Waar blijft dan het excuus.
“Wat had ik moeten doen alléén?â€
Dan buig je ’t hoofd heel beduusd.
Dan ga je beschaamd heen,……alléén!!!
Ingezonden door
Verwijderde gebruiker
Geplaatst op
07-02-2009
Geef uw waardering
Op basis van 2 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Doen Gevoel Hulpeloosheid ZienReacties op ‘Alleen’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!