De vier ruiters

Uit, ‘De schepelingen van de Selena’
(Johannes)

Zij liepen de avondschemer achterna
liepen zij vooruit de naderende nacht
toch het duister schoof over hun nietigheid
alleen een lichtende streep in de verte.

Zij zagen in het verre avondlicht
zagen zij daar de eindruiters gaan
in de ondergang van zijn laatste gloed
trokken zij naderbij en alles verdreef.

Zij voelden alleen de geborgen warmte
voelden zij voor altijd de vrede dalen
in de bevrijding die hen alom omsloot
en uit alle hoeken klonk de schaterlach.

Als plots niet het zaallicht was aangegaan
wie zou er dan nog naar huis zijn toe gegaan

Sofias Reiszenbach
(vertaling Guido van Geel)