Pecten maximus
Uit, ‘De schepelingen van de Selena’(Jacobus)
De hele voddenzooi trok door het stof
op weg naar de koopbare vergeving
langs de lang vergeten sterrenboulevard
als een rand van lichtgevoelige tasters
De heilige santenkraam stond al opgesteld
om weg te grissen wat grijpbaar was
op het plein van de verheven pronkfaçade
als een muil voor de lichtgelovige sloebers
binnen bogen zij voor de veelstemmigheid
als uit de gewelven neergedaalde troost
om te begrijpen waar de wereld om wentelt
de beloning voor hun hoofse grootheid.
Later zit aan het bier de wandelaar op pad
naast de mountainbiker, zij rusten wat.
Sofias Reiszenbach
(vertaling, Guido van Geel)
Ingezonden door
Geplaatst op
12-12-2015
Over dit gedicht
‘Laten we verder gaan’, zei de gids en stak zijn paraplu op.
Geef uw waardering
Op basis van 7 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Guidovangeel Pelgrimage StjacobschelpReacties op ‘Pecten maximus’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!