Gebroken Glimlach

het zijn de donkere dreigende donderwolken
die je aanstaren vanuit de ogen
van je spiegelbeeld
wanneer je lacht
steeds opnieuw

Lach nou eens Sterre

je lacht
je glimlacht
je zucht
want het enige wat volgt
is de stilte
die al veel te lang
heeft geduurd

Lach nou eens Sterre

maar de stilte heeft al je kracht
opgenomen
en je spieren
verslapt en gebroken

je huilt
je schreeuwt
je hoort
een lacht die de stilte verbreekt
het glas breekt
en de onzichtbare kooien in je hoofd
opengooit

je spiegelbeeld
een schaduw
werpt zich over je heen
en sluipt je lichaam binnen
waar het alles dat van jou is
naar buiten duwt

alle liefde
verdwijnt
met de kleur uit je gezicht
terwijl geluk en hoop
als tranen
uit je ogen stromen
en de herinneringen
via je haren
naar buiten klimmen

een leeg lichaam
de huid als een cocon
om een spiegelbeeld
dat je nooit had willen zijn