1001 Gedichten

1001 gedichten

Zet ook uw gedichten op 1001Gedichten.nl

Heeft u nog geen account? Meld u gratis aan!

Print dit gedicht
vorige gedicht

de spiegel kaatste stilte

ik zag dat je moe werd
van het elke dag weer vallen
tussen al je lachende maskers

de spiegel tot kooi gedegradeerd
waarin je me opsloot
zodat niemand de echte jij zou zien

en je koppig kon ontkennen
welke nachtmerries steeds weer
door je hoofd spookten

tot je in je spiegelbeeld
jezelf niet meer herkende
en de tranen niet van jou leken

alles was slechts schijn
omdat anderen bepaalden
wie jij wel of niet mocht zijn

maar toen de spiegel
nog slechts stilte kaatste
slaakte je onwillig een zucht

want de stilte die volgde
had al veel te lang geduurd
dus je brak mijn spijlen

je durfde eindelijk eerlijk
een blik op me te werpen
te zien dat we ook samen konden

en ik hoop dat dit zo blijven zal
ik met mijn armen om je heen
en jouw lach die de stilte breekt

vorige gedicht
Toevoegen aan favorieten

Ingezonden door

Geplaatst op

Over dit gedicht

Dit is min of meer de afsluiting van mijn bundel. Het is de samenvatting van mijn jeugd.

Geef uw waardering

Op basis van 5 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.

Social Media

Tags

Acceptatie Eenzaamheid Liegen Onzekerheid Opgroeien

Reacties op ‘de spiegel kaatste stilte’

Reageren

We gebruiken uw gegevens alleen om te reageren op uw bericht. Meer info leest u in onze Privacy & Cookie Policy.

Wilt u direct kunnen reageren zonder elke keer naam en e-mailadres in te voeren? Meld u hier aan voor een account!

de spiegel kaatste stilte