Douche
Ik kan het
Ik kan het uitzetten
Maar voor hoe lang
Totdat de bom barst
Mijn eigen liefde verloren
Mijn geest loopt harder dan mijn lijf
Mijn lijf vol bitter en asfalt
Dat het me niet meer bij kan houden
Het water achter mijn oogkassen
Afwezig aan de oppervlakte
Het water in mijn glas
Veel meer dan ik drinken kan
Hoe lang nog
Tot de dijk breekt
Veel meer dan ik ooit drinken kan
Drinken kan, drinken wil, drinken moet
Staar ik naar 2 ogen
2 ogen kijken terug
Helder, sprankelend water
Wat ben ik saai, dof
en stug
Maar kan ik ooit nog terug
Kan ik nog denken
Kan ik nog kijken
Kan ik nog voelen
Kan ik nog zien
Wie jij bent
Bent
Voor mij
Of zal er voor altijd een waas over vallen
Een wapperend vaandel
In de wind van de tijd
De blauwe plek die al lang weg is
Maar nog altijd pijn blijft doen
Ik zal altijd bang zijn je te verliezen
Ook al ben je nooit van mij geweest
Ingezonden door
Geplaatst op
27-12-2015
Over dit gedicht
Liefde, relatie, uitzichtloos
Geef uw waardering
Op basis van 1 stemmen krijgt dit gedicht 1 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Liefde UitzichtloosReacties op ‘Douche’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!