vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
altijd thuis.
ik heb me handen in me haar
probeer de vraagtekens in me hoofd te vangen
maar ik zie ze zo veranderen in slangen
dus ik kijk omhoog
ik kijk omlaag
ik weet niet meer waar ik het moet gaan zoeken
ik heb geslenterd over straat
gehangen op de hoek..
en ik heb daar niet gevonden wat ik zocht
dus ik kruip onder me laken,
maar die bied me geen bescherming
ik voel de koude tocht
dringend door me vlees tot op m'n bot
'k hou me ogen dicht...
konden ze maar op slot
zonnestralen...
strelen mijn koude huid..
heel zachtjes fluisterd de wind,
hier ben je thuis, m'n kind!
Reacties op ‘altijd thuis.’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!